Goedemorgen, lieve medereizigers.Dit is weer een nieuwe deelmoment van Leven wie we zijn. Vandaag willen we iets delen dat ons de afgelopen weken diep heeft geraakt. Het gaat over… vallen en opstaan. Letterlijk én figuurlijk. En vooral: over tijd.Een onverwachte valEen week geleden kwamen we samen van de bibliotheek terug. Rustig, op de scooter, niets bijzonders. Tot plots het voorwiel blokkeerde en we allebei tegen de grond gingen. Het was schrikken, pijnlijk, confronterend. En toch ook een uitnodiging. Want zulke momenten roepen onmiddellijk de vraag op: waar gaat dit eigenlijk écht over?We kregen van verschillende mensen terug: misschien moesten jullie vertragen. Maar dat raakte iets in ons, want we leven al een hele tijd in vertraging. Het voelde dus dat er meer onder zat.Van schilderen naar natuurEen dag later pakte Janneke onverwacht verf en penselen. Janneke: “Ik kan helemaal niet schilderen, maar ik voelde dat ik bepaalde vormen moest neerzetten. Niet mooi, maar nodig. Tijdens een stiltewandeling herkende ik die vormen terug in de natuur: ronde lijnen, zachte patronen, nergens rechte hoeken.In de natuur bestaat geen lineaire tijd. Geen klok die tikt. Alleen organische ritmes.”Waarom de maan ons roeptMisschien verklaart dit ook Janneke haar fascinatie voor de maan. De kloktijd die wij allemaal volgen is praktisch, efficiënt – maar hij klopt niet met wie wij werkelijk zijn. Hij stroomt niet.De maan, met haar ritmes, helpt me terugschakelen naar natuurtijd. Tijd die niet duwt of trekt, maar die meebeweegt.Een droom over tijdVannacht droomde Bart dat hij Janneke steeds kwijt was. Hij zocht van ruimte naar ruimte, maar Janneke glipte telkens weg. Het raakte een diepe herinnering. “Als kind kon ik aan de eettafel het tempo van de gesprekken niet volgen. Vragen en antwoorden liepen over elkaar heen. Dat gevoel van te snel gaan leeft nog steeds.En herkenbaar ook in onze maatschappij, waar alles steeds sneller moet: meer informatie, meer prikkels, meer haast. En daardoor steeds minder voeling met elkaar”.De uitnodiging van de valEn misschien was dat precies wat onze val ons wilde tonen: een herinnering aan overgave. Niet méér willen forceren, niet sneller antwoorden zoeken, zelfs niet rond de toekomst van Katalpa Life Center. Maar toestaan dat alles zijn tijd heeft.Want hoe kun je leven wie je werkelijk bent, zolang je nog gevangen zit in kloktijd? Echte verbinding, echt thuis zijn in jezelf en bij elkaar, vraagt om een ander ritme.Tijd als sleutelWe voelen steeds sterker dat dit een krachtige sleutel is. Tijd is geen vijand die we moeten bijhouden. Het is een bedding waarin we ons mogen laten dragen.En hoe meer we daarin zakken, uit het hoofd naar meer voeling met onszelf, meer belichaming, hoe meer er ruimte komt om te leven wie we zijn. Als individu, als geliefden, als gemeenschap.Dus ja, we nemen nog even de tijd ;-)

Kerstavond 2024. We waren bij familie op bezoek, zoals elk jaar. Maar Bart vroeg me of ik een uurtje voor hem vrij kon maken. Alleen wij tweeën. "Het moet wel donker zijn," zei hij. Geen verdere uitleg. Alleen dat. En dat is ook typisch Bart: je weet nooit precies wat hij van plan is. Het kon iets zijn, maar ook helemaal niks. En juist daarom ga ik mee. Altijd.

Bijna hadden we ons prachtige Katalpa Life Center overgedragen. En wat zijn we blij dat we dat niet hebben gedaan. Soms voelt het logisch om iets door te geven als het 'rond' voelt. Maar soms is juist dát het moment om stil te staan, te reflecteren en te kijken naar wat er nog wél mogelijk is. Grote kans dat je dan op nieuwe inzichten stuit — en dat die zoektocht je op een plek brengt waar uiteindelijk juist méér groei ontstaat.

Soms voel je gewoon dat je iets achter je moet laten. Na 36 jaar lang paarden houden en elke dag verzorgen voelde Janneke dat dit hoofdstuk rond was. Maar wat daarna kwam? Een reis van loslaten, intuïtie volgen en onverwachte wonderen - waar alles op zijn plek viel, alsof het zo bedoeld was.

Een half jaar geleden dachten we dat we onze plek zouden verkopen. Er was veel interesse, en we hadden bijzondere ontmoetingen met potentiële kopers. We gingen ervan uit dat de verkoop snel rond zou zijn.

In een wereld vol prikkels, verwachtingen en structuren, besloten Bart en Janneke van Katalpa Life om terug te keren naar de kern. Na zes intensieve jaren het Katalpa Life Center te hebben gedragen, kiezen ze nu voor eenvoud, stilte en het loslaten van vorm. In dit openhartige manifest nemen ze je mee in hun proces van vertragen, herbronnen en leven zoals het bedoeld is: vanuit vrijheid, liefde en verbondenheid.