Bij valavond (ook zo’n prachtig Belgisch woord:) rijd ik met de hond de straat over om een wandelingetje te gaan maken.
Ik parkeer bij het bruggetje waar ik meestal rechtsaf loop om zo een rondje te kunnen lopen.
Deze avond voelde ik meer stroom naar links dus volgde ik de stroming en ik ga naar links.
Een paar meter verder draai ik bijna weer om omdat mijn hoofd terugdenkt aan een andere wandeling bij valavond waar Pyna op die route achter een paar reetjes aanging. Ik onderschep deze gedachte en realiseer me dat in het verleden behaalde ervaringen geen garantie zijn voor de toekomst ;-) en loop toch door.
Nog geen 50 meter verder zie ik, maar vooral hoor ik een tractor op het land naast me aankomen en vraag me af waarom de stroom op deze kant zat..?
De tractor laat een enorme strook van opwaaiende grond achter en ik loop wat vlotter door om niet geheel onder het stof te komen.
Ik hoor mezelf weer een aantal oordelen over boeren denken die ik gelukkig ook weer snel los kan laten als ik mij richt op het pracht kunstwerk van zon en wolken in de lucht.
Dan is daar het volgende kruispunt en ik voel de stroom naar links gaan. Dat zou aan de ene kant fijn zijn want dan blijf ik uit de stofwolk en aan de andere kant gaat het dan wel een nachtelijke wandeling worden.
Leuk bedacht weer allemaal Janneke maar je weet nu ondertussen toch dat je gewoon de stroom kan volgen en je niet meer hoeft na te denken.
Als ik links het pad in ben geslagen komt de tractor vlakbij wanneer hij ineens stopt en zijn motor afzet. Het eerste wat door me heen gaat is: ‘wat heb ik nu weer fout gedaan?’ Door mijn eerdere ervaringen met de boeren hier in België.
Maar in plaats daarvan zegt de boer: ‘sorry voor het stof’, en nog iets in het Frans waarvan ik had gemaakt: ‘ ik kan de wind helaas niet draaien’. Geen probleem probleem zeg ik en met een dikke glimlach (en een knipoog van het universum) loop ik genietend verder.
Liefs Janneke
Reactie plaatsen
Reacties